გაუსაძლისი სიცხით შეწუხებულმა, წყლის დასალევად შადრევანს მივაშურე. შადრევნს მტრედები შესეოდნენ და წყლით გრილდებოდნენ. მე ჩემს რიგს დაველოდე, მტრედებს ფოტო გადავუღე და იქვე ახლოს ჩამოვჯექი. ტელეფონიც სკამზე დავდე... სიცხემ ისე გადამავიწყა ტელეფონი, რომ მხოლოდ სახლში მისვლისას გამახსენდა... აფორიაქებული ტელეფონის მოსაძებნად ქუჩაში გამოვარდი... და მოულოდნელად ჩემს მეორე ტელეფონზე ზარი შემოვიდა,, არც კი მახსოვს როგორ ვუპასუხე, მაგრამ სიხარულმა ,,გამომაფხიზლა'' ახალგაზრდა ღვთისნიერმა ადამიანმა მაუწყა, რომ მან იპოვა ჩემი პირველი ტელეფონი (საკონტაქტოში ასე მაქვს მინიშნებული და სწორედ ასე მიპოვა).
ეს ახალგაზრდა 24 წლის, ქუთაისელი გიორგი მანაგაძე აღმოჩნდა. მართლაც წესირი და სანდომიანი პირობნება. უამრავი მადლობა მას და მის მშობლებს ასეთი კარგი ადამიანის აღზრდისთვის! რა ბედნიერებაა, როცა ასეთი ადამიანები არსებობენ, სიხარულს მოგანიჭებენ და სიცხესაც დაგავიწყებენ!
No comments:
Post a Comment